Indianen en vogels op de evenaar

Zoals beloofd deze keer het reisverslag van Ecuador. Zoals je hieronder kunt lezen hebben we ons ook in Ecuador weer goed vermaakt. We hadden vooraf niet verwacht dat het land zo mooi zou zijn maar we hebben er volop van genoten.

Op Antwan’s verjaardag vertrokken we naar Ecuador maar niet voordat de felicitaties van familie en vrienden binnenstroomden via msn, mail of de website. Uiteindelijk kwamen we ’s avonds aan in Ecuador. Daar lieten we ons snel naar het hotel brengen. We kwamen uit in de drukke toeristenwijk Mariscal en we hadden het gevoel in een totaal andere wereld terecht gekomen te zijn. Overal drukte, luide muziek en warmte. Welkom in Ecuador!

In Quito stond de volgende dag een stadswandeling door het oude centrum op het programma. Quito is een mooie stad en we maakten voor het eerst kennis met de kleurrijke bevolking van Ecuador, de Indianen met hun zwarte lange haren, hun typische kleding en kenmerkende gezichten. Prachtig!

De volgende ochtend stond er iets heel anders op het programma, het Bellavista Cloudforest. Hier kregen we uitleg over de bloemen, planten, dieren en vogels die hier leven. Van laatstgenoemde zagen we redelijk wat exemplaren waarvan het grootste gedeelte bestond uit kolibries. Vanuit Bellavista reden we door naar Papallacta waar we 2 dagen lang niets anders gedaan hebben dan heerlijk geluierd in de warmwaterbaden.

Onze reis ging vervolgens verder naar Otavalo. Deze plaats is vooral bekend vanwege de grote Indianenmarkt die er op zaterdag gehouden wordt. Alle bewoners uit de omliggende dorpjes komen dan naar Otavalo toe om hun zelfgemaakte waar te verkopen. Omdat het pas vrijdag was liepen we vanuit onze haciënda naar een dichtbij gelegen dorpje. In het dorp waren de kinderen lekker op straat aan het spelen en daarbij zagen we een heleboel knappe Indianengezichtjes. En wat wil je met die gezichtjes? Die wil je op de foto zetten. En daar heb je trucjes voor natuurlijk. Wij gingen de plaatselijke winkel binnen en kochten daar een dertigtal chocolaatjes. Die deelden we uit aan de kinderen. Tot onze verbazing gebeurde er de eerste keer helemaal niets. De kinderen speelden gewoon verder en hadden geen aandacht voor onze chocolade. Nou ja, dan niet. Onze tweede poging verliep echter anders. Weer deelden we wat chocolaatjes uit en ineens kwamen vanuit alle gaten, hoeken en kieren kinderen toegevlogen. Uiteindelijk hebben we dus nog wat knappe snoetjes vast weten te leggen op de gevoelige plaat.

De volgende ochtend moesten we vroeg uit de veren omdat we de veemarkt gingen bezoeken. De markt had een logische opbouw, je kwam als eerste bij de kleine dieren zoals kippen, kuikens, eenden, cavia’s, konijnen e.d. De geur die ze verspreiden was verschrikkelijk.
Daarna liepen we door naar de “afdeling” varkens. Aangezien die van modder houden hadden ze het terrein ook maar zo gehouden. Door de blubber glibberden we ons een weg naar de koeien. Ook daar was een dikke laag blubber maar voor ons was dat niet zo erg, wij hadden toch onze wandelschoenen aan. Voor de Ecuadorianen zelf is het een ander verhaal. De meeste vrouwen banjerden rond op hun half open schoenen en dus zaten hun voeten binnen no time vol met modder. Het scheen hen echter niet te deren. Hoe verder we de markt opliepen hoe drukker het werd en dat leverde voor ons prachtige plaatjes op. Op de markt waren namelijk veel Ecuadorianen te vinden met hun karakteristieke gezichten en gekleed in hun traditionele kleding. Waar op het laaggelegen gedeelte van de markt levende dieren verkocht werden, werden op het hoger gelegen gedeelte de reeds verkochte dieren geserveerd. Hele varkens lagen klaar om opgegeten te worden en hun ingewanden gingen (brrr, wat vies) in de soep. Nou, daar begonnen wij niet aan evenmin als aan de kippenpoten die ook geserveerd werden.
De rest van de ochtend werd besteed aan de Indianenmarkt. Overal waar je kijkt zie je stalletjes met kleding, stoffen, schilderijen, schalen, potten, pannen, tapijten, kleden en nog veel meer. Het onderhandelen ging er op een gemoedelijke wijze en beiden hadden we plezier in het spel als de deal uiteindelijk werd gesloten en we zijn er uiteindelijk in geslaagd veel souvenirs te kopen.

Op zondag begon onze reis naar de Galapagos waarvan we jullie in het vorige verslag op de hoogte hebben gehouden.

Na de Galapagos gingen we door naar de Cotopaxi, een van de bekendste vulkanen van Ecuador. Bij deze vulkaan gingen we een stuk wandelen. Helaas regende het flink en net toen de bui op zijn hevigst was bleken wij bij het beginpunt van de wandeling aangekomen. Deze wandeling start op 4500 meter en bracht ons uiteindelijk tot 4800 meter hoogte. Omdat er op deze hoogte zeer ijle lucht is zou de wandeling niet gemakkelijk worden. Gelukkig hadden wij nergens last van behalve dan van de regen en we waren, niet overdreven, nat tot op onze onderbroek. Daarom was het extra lekker dat onze haciënda een bad en een open haard had zodat we weer op temperatuur konden komen.

De volgende bestemming was het hostal Lluna Lama. Dit hostel dat gerund wordt door Jose en zijn Nederlandse vriendin Katrien ligt in the middle of nowhere en de weg ernaartoe was prachtig. We reden over wegen die aan weerszijde bekleed waren met een lapjesdeken aan land. Verder was het landschap glooiend en groen en we genoten dan ook volop van de prachtige (ver)gezichten.
In het dorp maakten we samen met Jose een wandeling door het prachtige landschap en ontmoeten we een aantal van de dorpsbewoners waarna de reis weer door ging naar het
Quilotoameer. Via een hobbelige weg kwamen we aan bij dit kratermeer dat vele jaren geleden is ontstaan toen de vulkaankrater bij een uitbarsting instortte. Het meer licht door de zon mooi op waardoor het blauwe meer op sommige plaatsen groen opkleurt.

In de middag ging de rit naar Banos. Na een kwartier rijden stonden we ineens vast. We begrepen niet waarom maar volgens de chauffeur had het iets te maken met water in de bergen. Wij dachten dus aan rioolwerkzaamheden maar dat bleek niet te kloppen. We hadden een tijdje stil gestaan en toen we eindelijk weer konden rijden zagen we veel mensen lopen en was er ineens veel politie te zien. Nog steeds hadden we niets door totdat er bij Antwan iets begon te dagen. Op de weg waren veel grote keien te zien en een stukje verderop zag het zwart van de mensen en de politie en lag er veel glas op de weg. Het bleek dat er een demonstratie was geweest die door de politie neergeslagen was. De regering wil namelijk in de berggebieden controle krijgen over het water waardoor de plaatselijke bevolking over minder water kan beschikken om bijv. hun land te irrigeren. De bevolking is het daar niet mee eens en daarom gingen ze de straat op om te protesteren.

In Banos konden we onze mail weer checken en daar zagen we dat Robbert en Carlijn eindelijk de trotse ouders zijn geworden van een zoon: Lars. Gefeliciteerd!

Banos staat bekend om zijn toffees. Deze toffees moet je niet voorstellen zoals wij toffees kennen maar bij veel winkeldeuren hangt een lange sliert toffee. De winkelmedewerkers draaien hier rondjes mee en houden de sliert soepel en laten je graag een stukje van hun toffee proeven. Bij de eerste de beste winkel lieten we ons al verleiden door deze specialiteit en daarna probeerden we suikerrietsap waar Banos ook bekend om staat. Dit was lekker maar dit kon voor ons, zoetekauwen pur sang, niet op tegen de heerlijke smaak van de toffee.

Guamote was onze volgende bestemming, een klein dorpje waar een Belgische vrouw het Inti Sisa project opgestart heeft. Inti Sisa biedt de plaatselijke bevolking de mogelijkheid educatieve programma’s te volgen die hen verder helpen in hun ontwikkeling. Deze educatieve programma’s bestaan uit onderwijs voor kinderen, een naaiatelier, computerlessen en nog veel meer. Ook dorpjes in de omgeving kunnen zich aansluiten bij dit project, zij rouleren echter om de aantal jaar zodat veel mensen geholpen kunnen worden.
Wij sliepen in Guamote in het Inti Sisa hotel wat onderdeel is van de stichting. Alle inkomsten vanuit het hotel worden direct besteed aan het educatieve deel zodat ook dit de bevolking weer ten goede komt.
In Guamote maakten we een wandeling en daarbij liepen we door heuvelachtig gebied waar personen aan het werk waren op het land, langs huisjes en zo zagen we het dagelijks leven van de bevolking die voor een groot deel bestaat uit Indianen. Doordat we zo “dicht” bij de mensen kwamen maakten we ook echt contact en zo maakte we vriendelijke praatjes waar zowel de bevolking als wij erg van genoten.
Tijdens onze wandeling kwamen we op een gegeven moment langs een broer en zus die hun ezel een blinddoek voorbonden omdat ze zo de bagage die ze mee wilden nemen op de rug van de ezel konden binden. Helaas was de bagage nogal onhandig en lukte het hen niet om het op de ezel te krijgen. En dan zijn wij de beroerdste niet, dan helpen wij gewoon een handje mee. Uiteindelijk lukte het ons dan ook om de bagage op de juiste manier vast te binden zodat broer en zus hun weg konden vervolgen. We vonden het erg leuk om zo in contact te zijn met de plaatselijke bevolking.
We bezochten ook de omgeving van Guamote waar we door een prachtig groen landschap reden waar de lapjesdeken van land zich aaneen regen. Doordat het zo helder was zagen we ook de Chimborazo vulkaan (de hoogste vulkaan van Ecuador) regelmatig.

Cuenca staat bekend als de mooiste stad van Ecuador en dit was dan ook onze volgende bestemming. Wij wilden alvast een voorproefje nemen op de stad en dus hadden we de stad al op Google opgezocht. Aangekomen in Cuenca zagen we echter een hele andere stad. We beseften nu pas dat we steeds de Spaanse stad Cuenca (die er overigens ook prachtig uitziet op de plaatjes) hebben bekeken.
In Cuenca was het eerst tijd voor een verkenning van de omgeving en dus bezochten we het Cajas N.P. We wandelden weer op ruim 4000 meter hoogte maar hadden er wederom geen last van, gelukkig maar. Tijdens onze wandeling zagen we vele bloemen, planten, bomen, struiken en enkele dieren. We genoten volop van dit ruige paramo landschap.
In de stad zelf bekeken we de prachtige gebouwen, kerken en pleinen die de stad rijk is. Ook bezochten we de plaatselijke groente-, fruit-, vlees- en vismarkt. Hier liepen we rond tussen de marktkraampjes met hun Indiaanse verkopers. We schoten dan ook weer volop plaatjes van de prachtige gezichten.
Het meest bijzondere van de markt was voor ons de kraam voor reiniging van lichaam en geest. Een aantal kinderen (maar ook volwassenen) werden geslagen met een bos groene planten die er voor zorgden dat het lichaam werd ontdaan van alle slechte invloeden. Nou leek ons dat niet zo’n probleem maar wel het besmeurd worden met een ei of op je lichaam en gezicht gespuugd worden met water uit de mond van de medicijnvrouw. We vonden het prachtig dat we dit ritueel mochten bewonderen.

Onze laatste dag in Quito besteden we aan Mitad del Mundo (midden van de aarde). Een paar honderd jaar geleden is de evenaar door een aantal Fransen met behulp van de stelling van Pythagoras berekend en aangegeven. Wij vinden dat ze het knap berekend hebben aangezien ze er maar een aantal honderd meters vanaf zaten Pas enkele tientallen jaren geleden is met behulp van GPS ontdekt dat de Fransen de evenaar net op het verkeerde punt berekend hadden waardoor er op de nieuwe plaats een museum is ontstaan. Op deze plek hadden de Inca’s al veel langer geleden de evenaar bepaald en dit is natuurlijk nog veel knapper. Dit museum is naast het evenaarmuseum ook een museum dat in gaat op de cultuur van de Indianen uit Ecuador. Een van de meest bijzondere dingen die we daarbij te zien kregen was een gekrompen hoofd. Vroeger wilden de Indianen de hoofden van de overleden leiders bewaren omdat ze zo alsnog alle wijsheid van deze personen konden gebruiken. Ook werden hoofden van vijanden kleiner gemaakt om ze te gebruiken als trofee. Een gekrompen hoofd is zoals het woord het al zegt een gekrompen hoofd. Het hoofd dat wij zagen was nog ongeveer 10-15 centimeter groot en was nog zeer goed intact. Het hoofd, inclusief haar, was nog steeds erg karakteristiek en mooi, het was gewoon een heel klein gezicht van een oude oma. Wij hadden verwacht dat een gekrompen hoofd er zeer luguber uit zou zien maar dat was helemaal niet zo. Nou zul je je wel afvragen hoe je een hoofd zo klein krijgt. Het hoofd wordt nadat de persoon is overleden los gemaakt van het lijf en ontdaan van de schedel waarna het wordt gekookt in water met speciale kruiden die er voor zorgen dat het hoofd krimpt maar wel intact blijft.
Verder konden we leuke testjes doen die betrekking hadden op de evenaar zoals een ei laten balanceren op een spijker (helaas hebben we beiden geen certificaat gekregen omdat het ons niet lukte), water op verschillende plaatsen laten weglopen uit een bak zodat het elke keer een andere kant opdraait met het weglopen en een paar fysieke testjes zoals het neerhalen van een vuist wat op de evenaar veel gemakkelijker ging.

Onze laatste bestemming in Ecuador was het Mindo cloudforest. Hier logeerden we bij Gabriël die naast gastheer ook chauffeur, gids en kok is. Onze lodge was prachtig gelegen in een zeer rustige omgeving waarin veel bloemen, planten en bomen te vinden waren en daar kwamen de vogels en vlinders veelvuldig op af. We zagen dan ook veel gekleurde vogels zoals toekans, papegaaien en kleiner gekleurd spul. Ook zagen we een eend, een slang en aten we wilde aardbeien. Het was dus een perfecte bestemming om Ecuador mee af te sluiten.

Tot slot: over Ecuador als reisbestemming hoor je weinig in Nederland. Wij vinden dat hier maar eens verandering in moet komen want het is een prachtig land. Bij deze raden we het dus ook iedereen aan. Vakantieplannen voor Zuid-Amerika? Bezoek Ecuador!