Langs de oostkust van Australië naar het zuiden
Door: Antwan en Karin
Blijf op de hoogte en volg Antwan en Karin
05 December 2006 | Australië, Sydney
Na ons bezoek aan de paradijselijke Whitsunday eilanden hebben we een week of drie de oostkust van Australië gevolgd. Een kust vol met prachtige stranden waar ondanks het schitterende weer bijna niemand ligt. De enkelen die er wel zijn zullen er geen seconde aan denken om ook maar één stap in de zee te zetten. De reden: de box jellyfish, het meest dodelijke zeedier ter wereld die hier langs de oostkust van Australië veelvuldig voorkomt. Het is een soort van kwal die met zijn tentakels tot wel 4 meter groot kan worden en die in het water zo goed als onzichtbaar is. In het gunstigste geval leid een aanraking met deze zeer giftige tentakels tot ernstige brandwonden en in het ergste geval tot een pijnlijke dood.
Naast de Whistunday eilanden is de kust bezaaid met diverse andere eilanden waarvan wij Fraser Island bezocht hebben. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld wat echter niet betekend dat het één grote zandbak is. In tegendeel, het is volop begroeid er rijkelijk bezaaid met heldere kreken en prachtige meren. Vooral de kreken en meren waren de moeite van het bezoeken waard. Zo bezochten wij Lake Wabby, een smaragdgroen meer gelegen onder aan een zandduin en Lake Birrabeen waar het water zo helder was dat je niet eens kon zien waar het zand ophield en het water begon.
De weg verder zuidwaarts leidde langs verschillende prachtige plaatsjes langs de kust. Zo was er Rainbow Beach waar een grote zandverstuiving ons een prachtig uitzicht gaf over de azuurblauwe zee. Ook was er het gezellige badplaatsje Noosa, een van de weinige plaatsen waar je wel in zee kunt zwemmen en waar het nabij gelegen Nationale Park een prachtig uitzicht bood op de kliffen rondom het strand waar de dolfijnen heerlijk in het water speelden. Tevens zagen wij hier onze eerste koala die heerlijk in een boom lag te slapen. Een ander hoogtepunt was het zien van wilde dolfijnen in Tin Can Bay. In deze afgelegen plaats komen sinds tientallen jaren dagelijks een paar dolfijnen die tot slechts enkele centimeters bij je vandaan zwemmen.
Na al een tijd langs de redelijk druk bezochte kustplaatsen gereden te hebben besloten we een stukje het binnenland in te rijden. In dit heuvelachtige gebied wat bezaaid is met dichte (regen)wouden liggen vele nationale parken. Hier hebben we enkele dagen gewandeld over verlaten paden en langs stille stroompjes, druipende rotswanden en vele watervallen. Het heerlijke aan dit gebied was dat er slechts weinig toeristen kwamen en je 's avonds nagenoeg alleen op de camping stond. Ook hebben we hier onze lijst met gespotte vogels kunnen uitbreiden. Na enkele dagen in dit gebied doorgebracht te hebben reden we door een iddylisch boerenlandschap terug richting de kust.
Enkele weken zuidwaarts rijden hadden ons nu bijna tot aan Sydney gebracht. Maar voor dat het zo ver was hebben we eerst nog een rondrit gemaakt door de Hunter Valley, het bekendste wijngebied van Australië. Daarna was Sydney dan aan de beurt. Gedurende de dag hebben we al wandelend de stad verkend met zijn mix van oude Victoriaanse gebouwen en moderne wolkenkrabbers. Het hoogtepunt was natuurlijk het Opera House met op de achtergrond de Harbour Bridge en de haven net als onze lunch met kroketten en frikandellen. Omdat wij toch meer natuurmensen zijn hebben we na dit dagje cultuur weer de natuur opgezocht van de Blue Mountains. Door een grote bosbrand was het park zelf niet toegankelijk en moesten we het doen met uitzichtpunten vanaf de rand van de canyon. Van hieruit was ook de blauwe nevel te zijn waaraan het park zijn naam dankt. De blauwe nevel is eigenlijk een fijne mist van eucalyptusolie welke wordt afgestoten door de dichte wouden en door het zonlicht een blauwe gloed krijgt. Vanaf de Blue Mountains was het weer terug naar de kust waar we gedurende enkele dagen de ruige kustlijn ten zuiden van Sydney hebben gevolgd. Deze kustlijn kenmerkt zich vooral door zijn steile kliffen in diverse kleuren. Ook hebben we een tweetal blowholes gezien. Een blowhole is een gat in de rotsen bij de zee waar met onregelmatige tussenpozen de golven door het gat geperst worden en zo een spuitende fontein veroorzaakt die tot wel 60 meter hoog kan komen.
Voor we de laatste paar honderd kilometers naar Melbourne aflegden zijn we nog één keer het binnenland ingereden. Nu echter eens een keer geen wouden maar het Australische hooggebergte, ofwel de Snowy Mountains. In dit ontypische Australische landschap waar de Mount Kosciuszko met zijn 2228 meter de hoogste berg van Australië is hebben we gelopen over de kale rotsachtige hoogvlakte waar de wind stevig tekeer ging. Op enkele plaatsen was zelfs de eeuwige sneeuw te zien wat je zeker niet verwacht als je in Australië bent.
Het laatste stuk op weg naar Melbourne leidde weer langs de kust waar we nog enkele (schier) eilanden bezochten om nog wat van de mooie natuur te genieten. Op dit moment zijn we op Tasmanië waar we de komende 12 dagen het grootste eiland van Australië zullen bekijken.
Naast de Whistunday eilanden is de kust bezaaid met diverse andere eilanden waarvan wij Fraser Island bezocht hebben. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld wat echter niet betekend dat het één grote zandbak is. In tegendeel, het is volop begroeid er rijkelijk bezaaid met heldere kreken en prachtige meren. Vooral de kreken en meren waren de moeite van het bezoeken waard. Zo bezochten wij Lake Wabby, een smaragdgroen meer gelegen onder aan een zandduin en Lake Birrabeen waar het water zo helder was dat je niet eens kon zien waar het zand ophield en het water begon.
De weg verder zuidwaarts leidde langs verschillende prachtige plaatsjes langs de kust. Zo was er Rainbow Beach waar een grote zandverstuiving ons een prachtig uitzicht gaf over de azuurblauwe zee. Ook was er het gezellige badplaatsje Noosa, een van de weinige plaatsen waar je wel in zee kunt zwemmen en waar het nabij gelegen Nationale Park een prachtig uitzicht bood op de kliffen rondom het strand waar de dolfijnen heerlijk in het water speelden. Tevens zagen wij hier onze eerste koala die heerlijk in een boom lag te slapen. Een ander hoogtepunt was het zien van wilde dolfijnen in Tin Can Bay. In deze afgelegen plaats komen sinds tientallen jaren dagelijks een paar dolfijnen die tot slechts enkele centimeters bij je vandaan zwemmen.
Na al een tijd langs de redelijk druk bezochte kustplaatsen gereden te hebben besloten we een stukje het binnenland in te rijden. In dit heuvelachtige gebied wat bezaaid is met dichte (regen)wouden liggen vele nationale parken. Hier hebben we enkele dagen gewandeld over verlaten paden en langs stille stroompjes, druipende rotswanden en vele watervallen. Het heerlijke aan dit gebied was dat er slechts weinig toeristen kwamen en je 's avonds nagenoeg alleen op de camping stond. Ook hebben we hier onze lijst met gespotte vogels kunnen uitbreiden. Na enkele dagen in dit gebied doorgebracht te hebben reden we door een iddylisch boerenlandschap terug richting de kust.
Enkele weken zuidwaarts rijden hadden ons nu bijna tot aan Sydney gebracht. Maar voor dat het zo ver was hebben we eerst nog een rondrit gemaakt door de Hunter Valley, het bekendste wijngebied van Australië. Daarna was Sydney dan aan de beurt. Gedurende de dag hebben we al wandelend de stad verkend met zijn mix van oude Victoriaanse gebouwen en moderne wolkenkrabbers. Het hoogtepunt was natuurlijk het Opera House met op de achtergrond de Harbour Bridge en de haven net als onze lunch met kroketten en frikandellen. Omdat wij toch meer natuurmensen zijn hebben we na dit dagje cultuur weer de natuur opgezocht van de Blue Mountains. Door een grote bosbrand was het park zelf niet toegankelijk en moesten we het doen met uitzichtpunten vanaf de rand van de canyon. Van hieruit was ook de blauwe nevel te zijn waaraan het park zijn naam dankt. De blauwe nevel is eigenlijk een fijne mist van eucalyptusolie welke wordt afgestoten door de dichte wouden en door het zonlicht een blauwe gloed krijgt. Vanaf de Blue Mountains was het weer terug naar de kust waar we gedurende enkele dagen de ruige kustlijn ten zuiden van Sydney hebben gevolgd. Deze kustlijn kenmerkt zich vooral door zijn steile kliffen in diverse kleuren. Ook hebben we een tweetal blowholes gezien. Een blowhole is een gat in de rotsen bij de zee waar met onregelmatige tussenpozen de golven door het gat geperst worden en zo een spuitende fontein veroorzaakt die tot wel 60 meter hoog kan komen.
Voor we de laatste paar honderd kilometers naar Melbourne aflegden zijn we nog één keer het binnenland ingereden. Nu echter eens een keer geen wouden maar het Australische hooggebergte, ofwel de Snowy Mountains. In dit ontypische Australische landschap waar de Mount Kosciuszko met zijn 2228 meter de hoogste berg van Australië is hebben we gelopen over de kale rotsachtige hoogvlakte waar de wind stevig tekeer ging. Op enkele plaatsen was zelfs de eeuwige sneeuw te zien wat je zeker niet verwacht als je in Australië bent.
Het laatste stuk op weg naar Melbourne leidde weer langs de kust waar we nog enkele (schier) eilanden bezochten om nog wat van de mooie natuur te genieten. Op dit moment zijn we op Tasmanië waar we de komende 12 dagen het grootste eiland van Australië zullen bekijken.
-
05 December 2006 - 06:41
Anny Wim:
Hallo Antwan en Karin
Altijd weer leuk om een berichtje van jullie te krijgen, ook deze keer zijn de foto's weer verschrikkelijk mooi, geniet nog maar even want de tijd gaat snel
groetjes Anny Wim -
05 December 2006 - 06:43
Anny:
o,ja nog een prettige Sinterklaas
Groetjes Piet -
05 December 2006 - 10:52
Ad En Riky:
Wat een heerlijk verhaal om te lezen en ons mee te laten slepen door het mooie Australië.
Zeker ook de foto's zijn weer prachtig, helder blauw en fris groen, zonnig en die dolfijn staat er goed op.
Jullie brengen nog een tijd door met zon en hier is de winter begonnen, maar echt winter is het nog steeds niet, de temperatuur blijft aan de hoge kant. Wij vinden dat niet erg hoor!
Geniet maar weer verder, de tijd gaat snel.
Dikke knuffel van ons! -
05 December 2006 - 11:57
Jan:
leuk weer iets van je te horen en te zien , volgens mij hebben jullie het goed daar , kan het zien aan jullie hoofdjes !!!!!!! niet dan !!
het zijn verrekte mooie fotos , om het maar eens plat te zeggen , ik weet eigenlijk niks meer te vertellen , maar hier gaat het gewoon zijn gangetje , werken en zo Janssens de groetjes uit het kille land en tot het volgende berichtje , REIS ZE -
05 December 2006 - 11:59
Paolo:
Hallo lieve kinderen aan de andere kant van de aardbol! Namens deze Piet bedankt voor de prachtige kaart, die samen met jullie foto's zorgt dat ik graag het bezorgen van kadootjes en het klauteren op de daken zou willen laten voor wat het was. Helaas zit het er voor mij alweer bijna op gezien Sinterklaas morgen alweer jarig is en wij dan huiswaarts keren naar Spanje, voor jullie zijn er gelukkig nog enkele maanden te gaan! Hier is het dus genieten met de Pieten, maar dankzij jullie wederom geweldige reisverslag ook met Antwan en Karin! Fijne Sinterklaas!
Groetjes Paolo -
05 December 2006 - 20:56
Sandra:
Geweldig, die foto's en verhalen van dit voor mij onbekende stukje wereld! Het bevestigt dat ik Australië zeker hoog op mijn lijstje moet laten staan.
Enne...die lunch met kroketten en frikandellen laat toch wel zien dat jullie Nederland een beetje missen. Geniet echter nog maar even van de tijd die komt, want december en januari zullen voorbij vliegen. Voordat jullie het weten, zitten jullie weer in het dagelijkse Nederlandse ritme. En dan denk je: "Kon ik maar even terug naar die fantastische reis en de prachtige plekken die we bezocht hebben." Ik kan het weten..... -
06 December 2006 - 20:58
Chantal:
Hoi, Leuk om weer wat van jullie te horen, super gaaf die foto's. Geniet er lekker van van, want het wordt nu aftellen. Voor jullie het weten ben je alweer thuis!!! en zit je weer in het gewone leven, zal wel wennen zijn. Hier ook alles oke, bedankt voor de kaart, kei leuk. groetjes Chantal, René en Jasper, jullie herkennen hem niet meer terug. -
07 December 2006 - 15:45
Hilde:
hai karin en antwan
hoe is het met jullie
met mij is het goed
hebben jullie ook sinterklaas geviert
ik wel :) (L) (F) -
10 December 2006 - 17:11
Mortelse Kammetjes:
Ha Karin en Antwan,
Opnieuw een zeer informatief verhaal met prachtige foto`s. Het is leuk om op deze manier een klein beetje met jullie mee te reizen. Jullie zorgen er voor dat wij steeds een prachtige nieuwe screensaver op onze pc kunnen zetten.
Daar zijn wij jullie natuurlijk zeer erkentelijk voor.
Geniet nog maar van de vrijheid want over een dikke anderhalve maand zijn jullie alweer in het kikkerlandje.
Wij wensen jullie nog een heerlijke tijd toe.
groeten van Frans, Gijs, Teun en Rida -
17 December 2006 - 13:10
Lianne:
Hoi leuk om jullie te volgen en wat schrijven jullie trouw. Ik wil jullie nog even bedanken voor het kaartje voor Jesse. Heel attent om daar vanuit Australie nog aan te denken. Veel plezier nog!
-
18 December 2006 - 21:38
Leny:
Ik volg jullie op jullie prachtige reis. Geweldige foto's! Ik wens jullie fijne feestdagen (het is voor jullie natuurlijk alle dagen feest) en een fantastische jaarwisseling! Groetjes Leny -
24 December 2006 - 09:18
Jette:
fijne kerstdagen en een super 2007
groetjes Ben marij Anke Jette en Karel Suze van Erp -
08 Maart 2007 - 18:25
Onbekend:):
hebben jullie ook een landkaart van Australië en New zeeland op 1 kaart samen?:'( -
08 Maart 2007 - 18:26
:):
:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
