Tasmanië, the Great Ocean Road en de outback
Door: Antwan en Karin
Blijf op de hoogte en volg Antwan en Karin
07 Januari 2007 | Australië, Darwin
Tasmanië, genoemd naar de Nederlander Abel Tasman maar voor de rest zo Engels als wat. Maar nog veel belangrijker: dit eiland, dat tevens de kleinste provincie van Australië is, is gezegend met een prachtige natuur. Na een korte vlucht vanuit Melbourne begon onze rondreis door Tasmanië in Hobart, de hoofdstad.
Voor een kleine 2 weken hadden we onze camper ingeruild tegen een auto en sliepen we in Bed and Breakfast's, hotels en lodges. Dit was een zeer aangename afwisseling na zo'n 4 maanden in een camper geleefd te hebben. Omdat Tasmanië een grote Engelse invloed heeft gekend hebben steden zoals Hobart, Launceston en Devenport een sterk Engels karakter. Waar onze voorkeur echter naar uitging was de natuur die hier door de grotere regenval en het koudere klimaat anders is dan in de rest van Australië.
Eén van de hoogtepunten was voor ons het Cradle Mountain N.P. In dit bergachtige gebied, dat slechts 30 zonnige dagen per jaar telt, hebben wij onder een stralende zon gewandeld over de bergen en langs de bergmeren. Naast dit natuurpark lieten de kleine vissersplaatsjes, de ongerepte natuur en de kuststrook in het noordoosten van het eiland een onuitwisbare indruk achter. Ook was er hier volop dierenleven en zagen wij diverse diersoorten die we nog niet eerder hadden gezien zoals de wombat, pinguins, een possum en de Tasmaanse duivel.
Een van onze laatste dagen op het eiland liepen we tegen een bosbrand aan die naast grote delen van het vasteland ook Tasmanië teisterde. Op weg naar ons hotel bleek de weg afgesloten te zijn en door het beperkte wegennet op Tasmanië moesten we 300 km. en 5 uur omrijden om uiteindelijk bij ons hotel te kunnen komen. De volgende ochtend zagen we op het journaal dat in het plaatsje waar de weg afgesloten was enkele huizen door de immense bosbrand waren verwoest en de rest van het dorp door een draaiende wind hetzelfde lot bespaard was gebleven.
Eenmaal weer terug op het vasteland hadden we 9 dagen de tijd om van Melbourne naar Adelaide te komen. Het absolute hoogtepunt in dit stukje Australië is de Great Ocean Road. Deze weg kronkelt zo'n 250 km. langs de woeste met klippen bezaaide kust. Omdat de kustlijn bestaat uit zacht gesteente heeft de zee hier prachtige creaties uitgesleten. Zo waren er de 12 Apostelen (uit de zee oprijzende pilaren), diverse in zee staande rotsbogen en vele kleine rotseilandjes. In Adelaide aangekomen wisselden we onze camper om in een 4WD Bushcamper. Wat wij niet voor mogelijk hadden gehouden bleek toch te bestaan, een nog kleinere camper! Voor de wegen in de outback was hij perfect maar met alleen airco als je rijdt, een tweepersoonsbed van 1 meter bij 1.80 meter en en een tweepits kooktoestelletje om buiten tussen de vliegen te koken was het comfort verre van ideaal. Omdat het nog niet al te warm was vertrokken we goedgemutst richting de outback, het grote, droge, dorre en bijna onbewoonde binnenland van Australië.
Onze eerste bestemming was de Flinders Range, op een dag rijden van Adelaide. In dit ongerepte natuurgebied kwam onze 4WD voor het eerst goed van pas. Veel van de wegen hier zijn namelijk niet veel meer dan zandsporen die dwars door droge rivierbeddingen en door waterpoelen lopen. De verharde weg hadden we nu voor de komende 5 dagen voorgoed achter ons gelaten en we reden dwars door de woestijn naar de diverse bezienswaardigheden. Tijdens de meeste dagen zag je slechts enkele andere auto's en ook dorpjes waren hier dunbezaaid. Zo ongeveer om de 300 kilometer lag er een plaatsje dat de naam gehucht nog niet waardig is. Meestal wonen hier zo'n 10 tot 20 mensen en kan je er tanken en wat eten kopen wat voor de reiziger het belangrijkste is.
Uiteindelijk kwamen we aan bij Uluru (Ayers Rock), één van de bekendste symbolen van Australië. Iets verderop ligt Kata Tjuta (de Olga's) en beide rotsformaties zijn voor de Aboriginals (de oorspronkelijke bewoners van Australië) heilig. Om optimaal van deze natuurwonderen te kunnen genieten zijn we hier ruim 2 dagen gebleven om zowel bij Uluru en Kata Tjuta de zonsopkomst en zonsondergang mee te maken welke de rotsen een prachtige dieprode gloed geven. Ondertussen begonnen we redelijk vermoeid te raken omdat het met nachttemperaturen van meer dan 25 graden en dagtemperaturen van ruim 40 graden nooit echt koel was en onze nachten in het smalle bed ook niet echt plezierig waren.
Kings Canyon was onze volgende bestemming. Deze canyon met zijn loodrechte stijle wanden kent ook prachtige canyonranden waar we langs diverse fascinerende rotsformaties hebben gewandeld.
Via de West Mac Donnell Range met zijn vele waterpoelen en rotskloven kwamen we uiteindelijk aan in Alice Springs. Alice Springs is een plaats met zo'n 25.000 inwoners gelegen in het hart van Australië. Het ligt echt in the middle of nowhere en om in de eerstvolgende noemenswaardige plaats te komen dien je 1514 km noordelijk te rijden (Darwin), 1990 km oostelijk te rijden (Townsville), 1540 km zuidelijk te rijden (Adelaide) of 3602 km westelijk te rijden (Perth).
Omdat we het slapen in onze camper nu echt beu waren hebben we voor 3 nachten een huisje met airco en een goed bed gehuurd om onze vermoeidheid kwijt te raken. In Alice Springs hebben we o.a. een bezoek gebracht aan 2 instanties zonder wie het leven in de outback onmogelijk zou zijn; the Flying Doctors en the School of the Air. The Flying Doctors leveren medische hulp in spoedgevallen en minder urgente situaties in een gebied dat meer dan 7 miljoen km2 bestrijkt. De meeste dorpjes en veehouderijen hebben hier dan ook een eigen landingsbaan. Met boerderijen die vaak groter zijn dan een gemiddelde Nederlandse provincie hoeft dit ook geen probleem te zijn. Naast medische hulp is er voor de kinderen in deze gebieden the School of the Air om ook hun een opleiding te geven. Aangezien zij vaak honderden kilometers of meer van de dichtsbijzijnde school verwijderd wonen krijgen zij les via de computer, telefoon, radio en fax.
Voordat we Alice Springs verlieten brachten we nog een bezoek aan het Reptile Centre waar we vele reptielen en slangen zagen die je in het wild heel moeilijk ziet. Van de 10 meest giftige slangen ter wereld leven er 9 in Australië, maar behalve degene in het Reptile Centre hebben we er nooit één gezien. Overigens is het met een slangenbeet heel simpel; als je op tijd in het ziekenhuis bent maakt een beet niets uit en als je niet op tijd in het ziekenhuis bent dan maakt helemaal niets meer uit.
De laatste paar dagen in Australië hebben we de 1514 km naar Darwin zonder al te veel noemenswaardigheden afgelegd. We zijn nu, na ruim 18.000 km gereden te hebben, terug op de plaats waar onze Australië reis 12 weken geleden begon. Gedurende deze 12 weken hebben we slechts een enkele regenbui gehad en vooral heel veel zon. Hier in het tropische Darwin is het regenseizoen echter begonnen en worden we meerdere malen per dag verrast met een tropische stortbui en 's avonds hangt het onweer boven de stad.
De reis in Australië is nu voorbij. Ons rest nog slechts een kleine 3 weken relaxen in Maleisië voordat we weer voet op Nederlandse bodem zetten.
Voor een kleine 2 weken hadden we onze camper ingeruild tegen een auto en sliepen we in Bed and Breakfast's, hotels en lodges. Dit was een zeer aangename afwisseling na zo'n 4 maanden in een camper geleefd te hebben. Omdat Tasmanië een grote Engelse invloed heeft gekend hebben steden zoals Hobart, Launceston en Devenport een sterk Engels karakter. Waar onze voorkeur echter naar uitging was de natuur die hier door de grotere regenval en het koudere klimaat anders is dan in de rest van Australië.
Eén van de hoogtepunten was voor ons het Cradle Mountain N.P. In dit bergachtige gebied, dat slechts 30 zonnige dagen per jaar telt, hebben wij onder een stralende zon gewandeld over de bergen en langs de bergmeren. Naast dit natuurpark lieten de kleine vissersplaatsjes, de ongerepte natuur en de kuststrook in het noordoosten van het eiland een onuitwisbare indruk achter. Ook was er hier volop dierenleven en zagen wij diverse diersoorten die we nog niet eerder hadden gezien zoals de wombat, pinguins, een possum en de Tasmaanse duivel.
Een van onze laatste dagen op het eiland liepen we tegen een bosbrand aan die naast grote delen van het vasteland ook Tasmanië teisterde. Op weg naar ons hotel bleek de weg afgesloten te zijn en door het beperkte wegennet op Tasmanië moesten we 300 km. en 5 uur omrijden om uiteindelijk bij ons hotel te kunnen komen. De volgende ochtend zagen we op het journaal dat in het plaatsje waar de weg afgesloten was enkele huizen door de immense bosbrand waren verwoest en de rest van het dorp door een draaiende wind hetzelfde lot bespaard was gebleven.
Eenmaal weer terug op het vasteland hadden we 9 dagen de tijd om van Melbourne naar Adelaide te komen. Het absolute hoogtepunt in dit stukje Australië is de Great Ocean Road. Deze weg kronkelt zo'n 250 km. langs de woeste met klippen bezaaide kust. Omdat de kustlijn bestaat uit zacht gesteente heeft de zee hier prachtige creaties uitgesleten. Zo waren er de 12 Apostelen (uit de zee oprijzende pilaren), diverse in zee staande rotsbogen en vele kleine rotseilandjes. In Adelaide aangekomen wisselden we onze camper om in een 4WD Bushcamper. Wat wij niet voor mogelijk hadden gehouden bleek toch te bestaan, een nog kleinere camper! Voor de wegen in de outback was hij perfect maar met alleen airco als je rijdt, een tweepersoonsbed van 1 meter bij 1.80 meter en en een tweepits kooktoestelletje om buiten tussen de vliegen te koken was het comfort verre van ideaal. Omdat het nog niet al te warm was vertrokken we goedgemutst richting de outback, het grote, droge, dorre en bijna onbewoonde binnenland van Australië.
Onze eerste bestemming was de Flinders Range, op een dag rijden van Adelaide. In dit ongerepte natuurgebied kwam onze 4WD voor het eerst goed van pas. Veel van de wegen hier zijn namelijk niet veel meer dan zandsporen die dwars door droge rivierbeddingen en door waterpoelen lopen. De verharde weg hadden we nu voor de komende 5 dagen voorgoed achter ons gelaten en we reden dwars door de woestijn naar de diverse bezienswaardigheden. Tijdens de meeste dagen zag je slechts enkele andere auto's en ook dorpjes waren hier dunbezaaid. Zo ongeveer om de 300 kilometer lag er een plaatsje dat de naam gehucht nog niet waardig is. Meestal wonen hier zo'n 10 tot 20 mensen en kan je er tanken en wat eten kopen wat voor de reiziger het belangrijkste is.
Uiteindelijk kwamen we aan bij Uluru (Ayers Rock), één van de bekendste symbolen van Australië. Iets verderop ligt Kata Tjuta (de Olga's) en beide rotsformaties zijn voor de Aboriginals (de oorspronkelijke bewoners van Australië) heilig. Om optimaal van deze natuurwonderen te kunnen genieten zijn we hier ruim 2 dagen gebleven om zowel bij Uluru en Kata Tjuta de zonsopkomst en zonsondergang mee te maken welke de rotsen een prachtige dieprode gloed geven. Ondertussen begonnen we redelijk vermoeid te raken omdat het met nachttemperaturen van meer dan 25 graden en dagtemperaturen van ruim 40 graden nooit echt koel was en onze nachten in het smalle bed ook niet echt plezierig waren.
Kings Canyon was onze volgende bestemming. Deze canyon met zijn loodrechte stijle wanden kent ook prachtige canyonranden waar we langs diverse fascinerende rotsformaties hebben gewandeld.
Via de West Mac Donnell Range met zijn vele waterpoelen en rotskloven kwamen we uiteindelijk aan in Alice Springs. Alice Springs is een plaats met zo'n 25.000 inwoners gelegen in het hart van Australië. Het ligt echt in the middle of nowhere en om in de eerstvolgende noemenswaardige plaats te komen dien je 1514 km noordelijk te rijden (Darwin), 1990 km oostelijk te rijden (Townsville), 1540 km zuidelijk te rijden (Adelaide) of 3602 km westelijk te rijden (Perth).
Omdat we het slapen in onze camper nu echt beu waren hebben we voor 3 nachten een huisje met airco en een goed bed gehuurd om onze vermoeidheid kwijt te raken. In Alice Springs hebben we o.a. een bezoek gebracht aan 2 instanties zonder wie het leven in de outback onmogelijk zou zijn; the Flying Doctors en the School of the Air. The Flying Doctors leveren medische hulp in spoedgevallen en minder urgente situaties in een gebied dat meer dan 7 miljoen km2 bestrijkt. De meeste dorpjes en veehouderijen hebben hier dan ook een eigen landingsbaan. Met boerderijen die vaak groter zijn dan een gemiddelde Nederlandse provincie hoeft dit ook geen probleem te zijn. Naast medische hulp is er voor de kinderen in deze gebieden the School of the Air om ook hun een opleiding te geven. Aangezien zij vaak honderden kilometers of meer van de dichtsbijzijnde school verwijderd wonen krijgen zij les via de computer, telefoon, radio en fax.
Voordat we Alice Springs verlieten brachten we nog een bezoek aan het Reptile Centre waar we vele reptielen en slangen zagen die je in het wild heel moeilijk ziet. Van de 10 meest giftige slangen ter wereld leven er 9 in Australië, maar behalve degene in het Reptile Centre hebben we er nooit één gezien. Overigens is het met een slangenbeet heel simpel; als je op tijd in het ziekenhuis bent maakt een beet niets uit en als je niet op tijd in het ziekenhuis bent dan maakt helemaal niets meer uit.
De laatste paar dagen in Australië hebben we de 1514 km naar Darwin zonder al te veel noemenswaardigheden afgelegd. We zijn nu, na ruim 18.000 km gereden te hebben, terug op de plaats waar onze Australië reis 12 weken geleden begon. Gedurende deze 12 weken hebben we slechts een enkele regenbui gehad en vooral heel veel zon. Hier in het tropische Darwin is het regenseizoen echter begonnen en worden we meerdere malen per dag verrast met een tropische stortbui en 's avonds hangt het onweer boven de stad.
De reis in Australië is nu voorbij. Ons rest nog slechts een kleine 3 weken relaxen in Maleisië voordat we weer voet op Nederlandse bodem zetten.
-
07 Januari 2007 - 09:02
Sandra:
Hallo reizigers!
Leuk weer van jullie te horen! En wederom prachtige foto's. Jammer alleen van die bosbranden.
Australië staat nu definitief op mijn lijstje van te bezoeken landen. Eens zien wanneer het er van gaat komen...
Heel veel plezier nog gedurende de laatste drie weken in Maleisië. Doe het nog even rustig aan en geniet van de zon, want die zul je terug in Nederland voorlopig niet veel zien.
Ik verheug me op jullie terugkomst!
Groetjes,
Sandra -
07 Januari 2007 - 09:40
Riky En Ad:
Hallo Karin en Antwan,
We hebben genoten van de van de reisverslagen van Tasmanië en het ongerepte binnenland.
Schitterende foto's van de geweldige natuur.
Antwan, het was af en toe wel een "zwaar leven voor een reiziger", blijkt dus wel waar te zijn.
Een kleine camper,warmte en vermoeidheid, maar nu gaan jullie nog genieten en uitrusten in Maleisië en dan.... zien we jullie weer snel in Uden, wij kijken er naar uit.
Liefs van Ad en Riky.
-
07 Januari 2007 - 09:51
Anny Wim:
Hallo vakantiegangers
Fijn weer iets van juliie te horen, geniet nog maar even, want over een paar weken moet je weer wennen aan ons natte kikkerlandje
Tot over een paar weekjes
Liefs Anny Wim -
07 Januari 2007 - 14:09
Penny:
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat jullie vertrokken zijn, en nu is het aftellen naar jullie thuiskomst zo'n beetje begonnen, met Maleisië als laatste onderdeel van de reis. Wat vliegt de tijd en o, wat ga ik sparen om misschien ook ooit zo'n mooie reis te kunnen maken ;)!
Geniet van de drie laatste weken (waarschijnlijk ook de 3 laatste weken zonneschijn voorlopig...) en tot in Nederland! -
08 Januari 2007 - 07:43
Jan:
zit nu om half negen even naar jullie mailtje te kijken , als ik dit zo lees is het geweldig ,dan is het hier even wel wat anders maar ook GOED en mooie fotos. doe verder rustig deze enkele weken en we zien jullie afgeslankt weer in uden doei doei , ik ga nu verder met WERKEN ja ja -
08 Januari 2007 - 12:26
Peter En Mieke:
Prachtige foto's, lekker pufweertje, maar ja, je moet er iets voor over hebben. Reizen is zwaar.
Nog een paar weekjes en dan weer terug. Time flies.
groetjes en nog veel plezier in Maleisië. -
10 Januari 2007 - 17:50
Hilde:
hallo antwan en karin
hoe is die bij jullie?
met mij is alles goed.
hebben jullie zin om weer in nederland weer bij ons te zijn?
Ik wel.
groejes van hilde -
15 Januari 2007 - 21:36
Anne:
Hai Antwan en Karin,
Eindelijk heb ik jullie site bekeken en nu zijn jullie alweer bijna thuis! De foto's zijn echt heel mooi, ik wens jullie een goede terugreis en succes weer in Nederland!
groetjes Koen en Anne -
21 Januari 2007 - 23:07
Erik, Jacq En Julia:
Hoi Antwan en Karin!
Zo te lezen en te zien gaat het jullie nog even goed als een paar maand geleden :)
Leuk verhaal en erg mooie foto's!
Voor ons was het weer te slecht om de Cradle Mountains te bezoeken, maar we zijn er wel door heen gereden en hier en daar uitgestapt. Van de oostkust hebben we ook enorm genoten, daar wel mooi weer gehad. Tasmanie is super!
Goede reis terug naar ons kikkerlandje.
Groeten van ons drie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
