Noord-Argentinië; alle kleuren van de regenboog

Een lange busreis bracht ons van Chili naar Argentinië waar we onze reis begonnen in Salta. Een bezoek aan deze stad moest echter nog een aantal dagen op zich laten wachten.
In de omgeving van Salta ligt Purmarmarca, een klein dorp met maar 200 inwoners. Dit inwonersaantal wordt echter veelvuldig verdubbeld door de toeristen die het plaatsje bezoeken. Het bekendste punt van Purmarmarca is de berg met de 7 kleuren. Elke kleurlaag stamt uit een andere tijd en bestaat uit verschillende mineralen waar de kleur afhankelijk van is en bij elke stap die je zet veranderen de kleuren in de berg.
Vanuit Purmarmarca bezochten we het dorp Iruya waar we via een zandweg naartoe reden. We slingerden langs heuvels en bergen in de meest prachtige kleuren, keken in diepe afgronden en verwonderden ons over de afgelegen dorpjes die we onderweg zagen. Op de weg terug dwarrelden ineens sneeuwvlokjes naar beneden. Dit is zeer uitzonderlijk omdat er eigenlijk altijd een strakblauwe lucht en een stralende zon is. Helaas werd het buiten dus een koude avond maar gezellig zittend bij het haardvuur in ons huisje kregen we het snel warm.
Bij het begin van de volgende dag bleek de sneeuw nog niet verdwenen te zijn. Sterker nog, onderweg sneeuwde het steeds harder. En dat leverde veel sneeuwplezier op, niet alleen voor ons, maar ook voor de Argentijnen. De Argentijnen hebben namelijk één hobby als het sneeuwt en dat is sneeuwpoppen bouwen. Daarom staan er langs de kant van de weg (ook gewoon langs de snelweg) tientallen auto’s stil waarvan de passagiers sneeuwpoppen aan het maken zijn. Deze sneeuwpoppen maken ze niet, zoals gebruikelijk in Nederland, op de grond maar op hun auto waarmee ze vervolgens door het dorp rijden. We hebben vandaag dan ook tientallen auto’s gezien met een sneeuwpop op de motorkap, op het dak, op de achterbak of op alle drie de onderdelen een pop.
Vanaf ons huisje in San Lorenzo wilden we eigenlijk doorrijden naar Cachi maar vanwege de sneeuw was deze weg afgesloten en daarom reden we door naar Cafayate. Via een prachtige slingerende weg langs heuvels en bergen met de meest prachtige kleuren bereiken we de stad. Cafayate staat om één ding bekend; wijn. Rondom de stad liggen vele bodega’s die elk hun eigen wijn produceren. Overal waar je om je heen kijkt zie je wijnranken (nu zitten er geen druiven aan aangezien het winter is) en onze accommodatie is ook tussen deze velden te vinden.
Later werd de weg naar Cachi weer vrijgegeven en toen konden we het dorp alsnog bezoeken. Over steile bergpassen en langs diepe afgronden passeerden we prachtige rotsformaties en hoge bergen. Op die bergen lag nog steeds sneeuw wat het plaatje extra bijzonder en mooi maakte.
Ook Cafayate lieten we weer achter ons want de reis ging verder naar Tafi del Valle dat zich uitstekend leent voor het maken van wandelingen. Wij wandelden dan ook in de omgeving over heuvels, langs rivieren en door weilanden en genoten van het landschap dat compleet anders is dan in de rest van Argentinië. Wat ook compleet anders is is het Talampaya National Park. Dit park staat bekend om zijn canyon, rotsformaties en steile wanden van soms wel 150 meter hoog. Tijdens een wandeling zien we al dit mooist van dichtbij en achteraf kunnen we zeggen dat deze canyon, voor ons althans, één van de mooiste is die we ooit gezien hebben.
De volgende ochtend staat het Talampaya N.P. nogmaals op het programma. Ditmaal om een wandeling te maken in een andere canyon waarbij we uitkeken op prachtige rotsformaties met eveneens prachtige kleuren. De middag besteden we in het Ischigualasto park waar we met een gids op pad zouden gaan. Dit ging alleen net even iets anders dan wij verwacht hadden. Voor de ingang bleken vele auto’s te staan die tegelijkertijd met ons het park in zouden gaan. En zo reden we na een half uur in een colonne met 27 andere auto’s het park in. Wat een mensen zeg! Toch genoten we van het mooie landschap dat dit park ons te bieden had. We zagen o.a. rotsformaties, mooie landschappen en de maanvallei.
Toen we door wilden rijden naar onze volgende bestemming La Cumbre bleek er een probleem te zijn. Het plaatselijke benzinestation had geen benzine meer. In andere dorpen hebben we wel vaker voor dit probleem gestaan maar daar hadden ze meerdere benzinestations en daardoor konden we altijd ergens een volle tank krijgen. Zo niet vandaag en daarom moesten we 150 kilometer (zuinig) rijden naar het volgende benzinestation en we hebben het gelukkig gered.
De omgeving van La Cumbre is zeer mooi en de activiteiten die we in de omgeving ondernamen waren geweldig. Zo bezochten we het Los Terrones park dat bekend staat om zijn rotsformaties. Na wat klim- en klauterwerk en een korte maar pittige klim konden we deze dan ook volop bewonderen. Ook het volgende park, het Parque Natural Ongamira, liet zich van zijn beste kant zien.
En toen was het alweer tijd om door te rijden naar La Cumbrecita. La Cumbrecita is een klein plaatsje met vele Duitse invloeden. De huizen zijn in Duitse stijl gebouwd, er wordt Duits gegeten (o.a. zuurkool, worst en goulash) en een aantal inwoners spreekt nog Duits. De omgeving van het plaatsje lijkt ook wel wat op Duitsland met glooiende heuvels die we al wandelend verkenden.
Vandaag zijn we aangekomen in Cordoba waar we zondag vertrekken richting Buenos Aires.