Via de ruta 40 en Carretera Austral naar Bariloche
Door: Antwan en Karin
Blijf op de hoogte en volg Antwan en Karin
02 April 2010 | Argentinië, Buenos Aires
We hebben El Calafate nu echt achter ons gelaten samen met de extreem harde wind uit het zuidelijk deel van Patagonië.
Via de ruta 40 zijn we verder noordelijk gereden. Deze weg is voor de Argentijnen wat de route 66 voor de Amerikanen is en bestaat voor een groot deel uit gravel en die wegen hebben meer weg van een wasbord dan van een weg en liggen afwisselend vol met modder of kiezels. Tot het roadhouse van La Leona is de weg prachtig met glooiende heuvels, uitzichten op de Andes en meren die mooi opkleuren door de zon. Daarna verandert het landschap in een grote kale vlakte waar weinig bijzonders gebeurd. Af en toe zien we een groep guanaco’s en eenmaal verpletteren we bijna een vos die voor onze auto op de weg staat.
Aan de ruta 40 liggen een aantal bijzonderheden waarvan Cueva de Las Manos de eerste was. De rotsschilderingen die veelal bestaan uit handen maar ook uit guanoco’s, nandoes en salamanders zijn tussen de 7000 en 1300 jaar geleden gemaakt. De meeste tekeningen zijn goed intact gebleven ondanks hun oudheid. Wat wel jammer was was dat je de schilderingen vanachter een hekwerk moest bekijken. Het is helaas zo dat er sinds de tekeningen ontdekt zijn (jaren 40) vele uitgehakt en meegenomen zijn als souvenir. Verder liggen deze grotten in een canyon waardoor je steeds een prachtig uitzicht hebt.
Verder noordelijk over de ruta 40 liet de weg zich van zijn mooiste kant zien. We reden door de heuvels en valleien en hadden daarbij een mooi uitzicht op wat wij de painted desert noemden, zo noemen ze het in Australië. De rotsen hadden de kleuren rood, geel, groen en violet aangenomen door de mineralen van moeder aarde.
Uiteindelijk bereikten we weer de grens met Chili. De douanecontrole was streng, het is namelijk verboden verse groente en fruit, honing, melk en kaas in te voeren. Wij dachten dat we ons goed voorbereid hadden maar waren toch nog onze ui vergeten. De inspecteur vergaf ons deze kleine vergissing en we mochten doorrijden.
In Chili reden we de Carretera Austral. De Carretara Austral is wat de ruta 40 voor de Argentijnen is. Het landschap veranderde hier van kaal en dor in groen en begroeid en we zien dan ook vele mooie bloemen langs de kant van de weg groeien. Verder hebben we mooie vergezichten op gekleurde meren en riviertjes die kronkelen door het landschap, watervallen en de vele weilanden die de omgeving rijk is. De weilanden worden hier niet altijd door de koeien gebruikt, zij gebruiken ook de weg nogal eens waarvan we ze meermalen hebben moeten verjagen.
Op een van de meren maken we een prachtige excursie. Met z’n tweeën gaan we in een simpele motorboot om uit te komen bij marmeren rotsen die aan de onderkant uitgesleten zijn in prachtige vormen. Denk daar nog azuurblauw water bij en het plaatje is compleet.
Vervolgens gaan we verder naar het Queulat N.P. We hebben gelezen dat er een mooie wandeling door het park loopt en als we het eerste bordje met sendero zien parkeren we de auto langs de kant van de weg en starten we onze wandeling. Deze wandeling loopt door het weelderig begroeide oerbos waar de kleur groen goed tot zijn recht komt. Ook zien we vele bloemen en paddenstoelen. Na 5 minuten lopen komen we aan bij een brede beek. De brug die er eens overheen liep blijkt ingestort maar dat deert ons niet. Als ware acrobaten balanceren we over de in het water liggende boomstronken en bereiken zo de overkant. Daar lopen we verder door het druipende woud maar al snel stappen we steeds vaker diep in de modder. We besluiten dat het niet verantwoord is om verder te gaan en draaien om de Carretera Austral weer verder te rijden.
Uiteindelijk loopt de Carretera Austral dood en zijn we genoodzaakt de doorsteek naar Argentinië te maken om onze weg daar te vervolgen. Bij de grens sluiten we aan in de rij wachtende mensen. We zijn er aan gewend geraakt dat de douaniers in een redelijk tempo werken maar aan de Argentijnse kant zit dat er vandaag niet in. Ze lijken er ook niet zo’n zin in te hebben vandaag met hun chagrijnige gezichten en barse stemmen die commanderend door de ruimte klinken. Na de formaliteiten rijden we dan ook snel door naar Esquel. Daar vinden we een camping waar we de volgende ochtend zelf het toegangshek moeten openen, wat hier niet vreemd is. Het dagelijks leven komt hier pas laat op gang. Voor 9 uur is er bijna nergens activiteit te bespeuren. We moeten hier erg aan wennen omdat we zelf al van alles willen ondernemen en er automatisch van uitgaan dat dit mogelijk is op het door ons uitgekozen tijdstip.
Vanuit Esquel vervolgen we onze route naar het Los Alerces N.P. waar de parkwachter ons een aantal wandeladviezen geeft. De eerste wandeling kronkelt langs een meer en geeft ons zicht op een gletsjer waarna we doorlopen naar het uitzichtpunt op het Lago Menendez. De tweede wandeling is echter nog spectaculairder en geeft ons een geweldig uitzicht op Laguna Verde, een groot groengekleurd meer.
Na onze afdaling rijden we naar de camping. Deze ligt aan de rand van het meer waar we een heerlijk rustig plaatsje hebben. Maar dat plaatsje krijgen we pas als we al onze gegevens ingevuld hebben in het campingboek en dat zijn er nogal wat, een korte opsomming: voor- en achternaam, leeftijd van beiden, beroep, paspoortnummer, nationaliteit, bestemming voor het park, bestemming na het park, hoe lang we willen blijven, of je een relatie hebt en zo ja wat voor een, kenteken en merk van de auto, adres in Nederland en dan ben ik vast nog wat dingen vergeten. Poeh, wat een gedoe.
Wat ook een gedoe was: onze eerste lekke band. In alle jaren die we reizen hebben we dus toch nog een primeur gehad! Op de camping in El Bolson aangekomen wees een medetoerist ons op onze band. Wij keken natuurlijk ook even en het bleek dat hij er wel erg plat uitzag. We besloten dan ook maar meteen even langs een garage te rijden en zij bevestigden wat wij al vermoeden: een lekke band. Ze hadden meteen even tijd om hem te repareren en we konden naar binnen rijden waar de wagen met de krik omhoog gekrikt werd. Daarna het wiel eraf, in het water houden, ontdekken waar het lek zat (er zat een joekel van een spijker in), band eraf halen, band plakken, band terug op de velg en weer aan de auto. Een klus van ongeveer 20 minuten en daarna betalen natuurlijk. Van de prijs schrokken we nogal. Niet omdat die zo hoog was maar omdat het maar €3,- kostte. Drie hele euro’s voor al dat werk, dat kunnen we ons als Nederlanders niet voorstellen.
In El Bolson verkenden we via een kort ritje de omgeving waarna we terug gingen naar het dorp waar de plaatselijke markt plaatsvond. Drie dagen per week staat het grote plein vol met kleine kraampjes die allemaal hun eigen, meestal zelfgemaakte, dingen verkopen. Zo zie je o.a. stalletjes met sieraden, speelgoed, kaarsen, jam en kleding (met behorende breiende oma achter de “toonbank”). Verder waren er stalletjes met eten zoals bijv. friet, Brusselse wafels, empanadas en nog veel meer. Wij aten natuurlijk ook wat en dronken heerlijk vers frambozensap.
Onze volgende bestemming was San Carlos de Bariloche ook wel afgekort tot Bariloche. Deze stad die gesticht is door een Duitser heeft veel Duits/Zwitserse invloeden die overal in de stad terug te vinden zijn. Ook is Bariloche dé chocoladehoofdstad van het land en dat maakt het voor ons natuurlijk extra aantrekkelijk. Verder is de stad niet echt bijzonder maar de omgeving is schitterend. Zo hebben we de 7 meren route gereden die ons langs de meest prachtige meren bracht die omzoomd waren met bergen waarvan sommige bedekt waren met bomen en andere vooral groot en kaal waren. Ook reden we langs verschillende rotsformaties die ons terug deden denken aan onze reis door Amerika.
De volgende dag deden we het circuito chico (klein rondje). Alle toeristen die in Bariloche zijn maken dit rondje en dat was te merken ook, het was behoorlijk druk. Tijdens dit rondje hebben we genoten van de vele uitzichtpunten op de verschillende meren. Bij 2 punten moesten we met de kabelbaan naar boven om het mooiste uitzicht te krijgen.
Als laatste activiteit hebben we ook nog een boottocht gemaakt. Deze boottocht werd door de reisgids omschreven als een echte aanrader. Wij vonden de excursie echter nogal tegenvallen, maar dat krijg je natuurlijk als je zo verwend bent geworden door vele andere reizen.
Onze laatste dag in Bariloche was vooral een dag van regelen en reparaties. De camper heeft zo zijn minpunten waarvan een lekkende watertank, een lekkend dak en een niet sluitende deur de vervelendste zijn. Deze dingen moesten dus opgelost worden en daarvoor zijn we vandaag van hot naar her gereden. We hopen dat de problemen nu werkelijk opgelost zijn en dat we zonder problemen verder kunnen richting Chili.
Tot zover ons verslag van deze keer. Wij wensen jullie alvast fijne en zonnige paasdagen toe!
Via de ruta 40 zijn we verder noordelijk gereden. Deze weg is voor de Argentijnen wat de route 66 voor de Amerikanen is en bestaat voor een groot deel uit gravel en die wegen hebben meer weg van een wasbord dan van een weg en liggen afwisselend vol met modder of kiezels. Tot het roadhouse van La Leona is de weg prachtig met glooiende heuvels, uitzichten op de Andes en meren die mooi opkleuren door de zon. Daarna verandert het landschap in een grote kale vlakte waar weinig bijzonders gebeurd. Af en toe zien we een groep guanaco’s en eenmaal verpletteren we bijna een vos die voor onze auto op de weg staat.
Aan de ruta 40 liggen een aantal bijzonderheden waarvan Cueva de Las Manos de eerste was. De rotsschilderingen die veelal bestaan uit handen maar ook uit guanoco’s, nandoes en salamanders zijn tussen de 7000 en 1300 jaar geleden gemaakt. De meeste tekeningen zijn goed intact gebleven ondanks hun oudheid. Wat wel jammer was was dat je de schilderingen vanachter een hekwerk moest bekijken. Het is helaas zo dat er sinds de tekeningen ontdekt zijn (jaren 40) vele uitgehakt en meegenomen zijn als souvenir. Verder liggen deze grotten in een canyon waardoor je steeds een prachtig uitzicht hebt.
Verder noordelijk over de ruta 40 liet de weg zich van zijn mooiste kant zien. We reden door de heuvels en valleien en hadden daarbij een mooi uitzicht op wat wij de painted desert noemden, zo noemen ze het in Australië. De rotsen hadden de kleuren rood, geel, groen en violet aangenomen door de mineralen van moeder aarde.
Uiteindelijk bereikten we weer de grens met Chili. De douanecontrole was streng, het is namelijk verboden verse groente en fruit, honing, melk en kaas in te voeren. Wij dachten dat we ons goed voorbereid hadden maar waren toch nog onze ui vergeten. De inspecteur vergaf ons deze kleine vergissing en we mochten doorrijden.
In Chili reden we de Carretera Austral. De Carretara Austral is wat de ruta 40 voor de Argentijnen is. Het landschap veranderde hier van kaal en dor in groen en begroeid en we zien dan ook vele mooie bloemen langs de kant van de weg groeien. Verder hebben we mooie vergezichten op gekleurde meren en riviertjes die kronkelen door het landschap, watervallen en de vele weilanden die de omgeving rijk is. De weilanden worden hier niet altijd door de koeien gebruikt, zij gebruiken ook de weg nogal eens waarvan we ze meermalen hebben moeten verjagen.
Op een van de meren maken we een prachtige excursie. Met z’n tweeën gaan we in een simpele motorboot om uit te komen bij marmeren rotsen die aan de onderkant uitgesleten zijn in prachtige vormen. Denk daar nog azuurblauw water bij en het plaatje is compleet.
Vervolgens gaan we verder naar het Queulat N.P. We hebben gelezen dat er een mooie wandeling door het park loopt en als we het eerste bordje met sendero zien parkeren we de auto langs de kant van de weg en starten we onze wandeling. Deze wandeling loopt door het weelderig begroeide oerbos waar de kleur groen goed tot zijn recht komt. Ook zien we vele bloemen en paddenstoelen. Na 5 minuten lopen komen we aan bij een brede beek. De brug die er eens overheen liep blijkt ingestort maar dat deert ons niet. Als ware acrobaten balanceren we over de in het water liggende boomstronken en bereiken zo de overkant. Daar lopen we verder door het druipende woud maar al snel stappen we steeds vaker diep in de modder. We besluiten dat het niet verantwoord is om verder te gaan en draaien om de Carretera Austral weer verder te rijden.
Uiteindelijk loopt de Carretera Austral dood en zijn we genoodzaakt de doorsteek naar Argentinië te maken om onze weg daar te vervolgen. Bij de grens sluiten we aan in de rij wachtende mensen. We zijn er aan gewend geraakt dat de douaniers in een redelijk tempo werken maar aan de Argentijnse kant zit dat er vandaag niet in. Ze lijken er ook niet zo’n zin in te hebben vandaag met hun chagrijnige gezichten en barse stemmen die commanderend door de ruimte klinken. Na de formaliteiten rijden we dan ook snel door naar Esquel. Daar vinden we een camping waar we de volgende ochtend zelf het toegangshek moeten openen, wat hier niet vreemd is. Het dagelijks leven komt hier pas laat op gang. Voor 9 uur is er bijna nergens activiteit te bespeuren. We moeten hier erg aan wennen omdat we zelf al van alles willen ondernemen en er automatisch van uitgaan dat dit mogelijk is op het door ons uitgekozen tijdstip.
Vanuit Esquel vervolgen we onze route naar het Los Alerces N.P. waar de parkwachter ons een aantal wandeladviezen geeft. De eerste wandeling kronkelt langs een meer en geeft ons zicht op een gletsjer waarna we doorlopen naar het uitzichtpunt op het Lago Menendez. De tweede wandeling is echter nog spectaculairder en geeft ons een geweldig uitzicht op Laguna Verde, een groot groengekleurd meer.
Na onze afdaling rijden we naar de camping. Deze ligt aan de rand van het meer waar we een heerlijk rustig plaatsje hebben. Maar dat plaatsje krijgen we pas als we al onze gegevens ingevuld hebben in het campingboek en dat zijn er nogal wat, een korte opsomming: voor- en achternaam, leeftijd van beiden, beroep, paspoortnummer, nationaliteit, bestemming voor het park, bestemming na het park, hoe lang we willen blijven, of je een relatie hebt en zo ja wat voor een, kenteken en merk van de auto, adres in Nederland en dan ben ik vast nog wat dingen vergeten. Poeh, wat een gedoe.
Wat ook een gedoe was: onze eerste lekke band. In alle jaren die we reizen hebben we dus toch nog een primeur gehad! Op de camping in El Bolson aangekomen wees een medetoerist ons op onze band. Wij keken natuurlijk ook even en het bleek dat hij er wel erg plat uitzag. We besloten dan ook maar meteen even langs een garage te rijden en zij bevestigden wat wij al vermoeden: een lekke band. Ze hadden meteen even tijd om hem te repareren en we konden naar binnen rijden waar de wagen met de krik omhoog gekrikt werd. Daarna het wiel eraf, in het water houden, ontdekken waar het lek zat (er zat een joekel van een spijker in), band eraf halen, band plakken, band terug op de velg en weer aan de auto. Een klus van ongeveer 20 minuten en daarna betalen natuurlijk. Van de prijs schrokken we nogal. Niet omdat die zo hoog was maar omdat het maar €3,- kostte. Drie hele euro’s voor al dat werk, dat kunnen we ons als Nederlanders niet voorstellen.
In El Bolson verkenden we via een kort ritje de omgeving waarna we terug gingen naar het dorp waar de plaatselijke markt plaatsvond. Drie dagen per week staat het grote plein vol met kleine kraampjes die allemaal hun eigen, meestal zelfgemaakte, dingen verkopen. Zo zie je o.a. stalletjes met sieraden, speelgoed, kaarsen, jam en kleding (met behorende breiende oma achter de “toonbank”). Verder waren er stalletjes met eten zoals bijv. friet, Brusselse wafels, empanadas en nog veel meer. Wij aten natuurlijk ook wat en dronken heerlijk vers frambozensap.
Onze volgende bestemming was San Carlos de Bariloche ook wel afgekort tot Bariloche. Deze stad die gesticht is door een Duitser heeft veel Duits/Zwitserse invloeden die overal in de stad terug te vinden zijn. Ook is Bariloche dé chocoladehoofdstad van het land en dat maakt het voor ons natuurlijk extra aantrekkelijk. Verder is de stad niet echt bijzonder maar de omgeving is schitterend. Zo hebben we de 7 meren route gereden die ons langs de meest prachtige meren bracht die omzoomd waren met bergen waarvan sommige bedekt waren met bomen en andere vooral groot en kaal waren. Ook reden we langs verschillende rotsformaties die ons terug deden denken aan onze reis door Amerika.
De volgende dag deden we het circuito chico (klein rondje). Alle toeristen die in Bariloche zijn maken dit rondje en dat was te merken ook, het was behoorlijk druk. Tijdens dit rondje hebben we genoten van de vele uitzichtpunten op de verschillende meren. Bij 2 punten moesten we met de kabelbaan naar boven om het mooiste uitzicht te krijgen.
Als laatste activiteit hebben we ook nog een boottocht gemaakt. Deze boottocht werd door de reisgids omschreven als een echte aanrader. Wij vonden de excursie echter nogal tegenvallen, maar dat krijg je natuurlijk als je zo verwend bent geworden door vele andere reizen.
Onze laatste dag in Bariloche was vooral een dag van regelen en reparaties. De camper heeft zo zijn minpunten waarvan een lekkende watertank, een lekkend dak en een niet sluitende deur de vervelendste zijn. Deze dingen moesten dus opgelost worden en daarvoor zijn we vandaag van hot naar her gereden. We hopen dat de problemen nu werkelijk opgelost zijn en dat we zonder problemen verder kunnen richting Chili.
Tot zover ons verslag van deze keer. Wij wensen jullie alvast fijne en zonnige paasdagen toe!
-
02 April 2010 - 16:13
Ad En Riky:
Voor jullie ook prettige paasdagen, als katholiek land zal dat daar wel gevierd worden.
Wat een variatie komt er nu op jullie pad, weer hele mooie foto's, bijzonder die marmeren kathedraal. Ook de omgeving hoor!!
Geniet weer verder en een goede reis.
Liefs, smak-smak, Ad en Riky -
02 April 2010 - 17:03
DalforsCity:
Felices Pascuas!
Glad Påsk!
Vrolijk Pasen!
Happy Easter!
Kram,
Vincent och Walter
walter-vincent.blogspot.com -
02 April 2010 - 18:04
Anny Wim:
Hele fijne Paasdagen
Hebben jullie voor mij ook zo'n groot Paasei gekocht? lekker hoor! Die chocoladestad is wel iets voor jullie snoepers, maar goed dat we die hier niet hebben anders waren jullie helemaal verslaafd
Alweer hele mooie foto's
Geniet maar lekker en tot de volgende keer
Liefs Anny Wim
-
02 April 2010 - 18:16
Sandra:
De foto "Bariloche panorama" ziet er heel bekend uit, zo herinner ik me de omgeving van Bariloche. Mooi hoor!
Ik mis in het verslag de vermelding van een high tea bij Llao Llao... ;-)
Fijne (zonnige?) paasdagen!
Groetjes van Amber, Krispijn en Sandra -
02 April 2010 - 19:07
Ad En Gerry:
Hoi Karin en Antwan wat een belevenis zo mooi verslag en foto,s.En toch nog dingetjes die tegen zitten,kleinigheideje blijf je houden.Komen jullie ook in gesprek met de bevolking of is dat niet aan de orde.Geniet ervan fijne Paasdagen.groetjes Wij -
03 April 2010 - 11:00
Penny:
Weer een prachtig verhaal met zo mogelijk nog mooiere foto's. Vooral die handen sprongen meteen in het oog, wauw!
Fijne paasdagen, en doe mij ook zo'n ei ;)! Haha, geniet van al het moois en vooral het lekkers daar (in dit geval), geniet ik hier van een iets bescheidener formaat chocolade-eitjes... :D -
03 April 2010 - 13:15
Harold En Tamara:
Van een lekke band naar een lekke camper... hmm, wat wordt het volgende dat lekt??
Hopelijk heeft de paashaas ook een mailtje van jullie gehad, zodat ie weet waar jullie (over)morgen uithangen. Anders moet je het met dat ene mega-ei doen en dat is natuurlijk wel erg weinig. :p
Enjoy!
:-) -
03 April 2010 - 13:58
Jo:
Hoi Karin en Antwan,
Fijn dat het jullie zo voorspoedig gaat.
Geniet van de mooie reis, en wat de foto"s betrefd want zijn die mooi, maar dat kan ook niet anders met die mooie natuur.
Groetjes Jo
-
04 April 2010 - 10:19
Jos:
Het zijn mooie foto's en reisverslagen, ik vind het interessant om ze te lezen en te zien.
Karin en Antwan de groetjes van Ton en Jos -
05 April 2010 - 18:47
Jan:
heey antwan en karin , leuk reisverhaal joh en erg mooie foto,s kijk , dat je ff wat pech met de camper hebt hoort bij het reizen , niet dan , maar als dit het enige is mmmwwaaa !! maak er samen iets leuks van voor de rest van het REISJE !! en ik wacht weer op het volgend verslag en de mooie foto,s.
antwan en karin de mzl -
06 April 2010 - 09:15
Jos En Ton:
Het is wel eens moeilijk voor ons om de gebruikte "plaatsnamen" in onze WP-atlas te vinden maar we genieten van jullie verslagen en foto's.
De paasdagen waren goed maar koud.Verjaardag Ton op 2 april(65) was een drukke, gezellige dag. Jos is weer druk met golfen en we hopen natuurlijk (net als iedereen)op mooi, zonnig weer. Wij gaan dan in juni een weekje fietsen met vrienden in omgeving Nunspeet. Iets dichterbij dan Bariloche! Groetjes, Ton -
06 April 2010 - 14:26
Maria Donkers:
Hallo Karin en Antwan
Ik krijg net de site van jullie doorgemaild en lees met heel veel plezier al jullie belevenissen, met de prachtige foto's
Ik wens jullie nog een heel goede tijd en ..... geniet, geniet!!!!!!
Groetjes MARIA -
06 April 2010 - 16:43
Henri En Maries :
Hallo Karin en Antwan,
Ik kreeg van Judith de link door, en zo kunnen wij jullie ook volgen en genieten van de mooie foto's en reisverslagen.
Nog een hele fijne voortzetting van jullie vakantie en tot de volgende keer.
Groetjes, Henri en Maries -
15 April 2010 - 15:09
Ome Jan En Tante Nel:
We hebben met veel plezier jullie verslag gelezen, wat maken jullie veel mee zeg, de foto's vinden wij ook heel mooi en wat een prachtige natuur.
Groeten van Stefan, ome Jan en tante Nel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
